Baltic Pflege » Pracujesz jako opiekunka osób starszych? A wiesz jak wpływa na Ciebie demencja starcza seniora?

Decydując się na wyjazd do pracy do Niemiec w charakterze opiekunki osób starszych, musisz liczyć się z tym, że możesz się spotkać z różnymi rodzajami chorób. Jednak jednym z najczęściej spotykanych schorzeń u seniorów jest demencja starcza. Czym jest demencja starcza? Jakie cechy powinnaś posiadać decydując się na pracę z osobą cierpiącą na demencję starczą? Jak radzić sobie z osobą cierpiącą na demencję? W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na wszystkie nurtujące Cię pytania. Ten wpis także pomoże Ci zrozumieć osobę, która zmaga się z tą chorobą.

Co to jest demencja starcza?

Pojęcie demencja starcza często mylone jest z pojęciem Alzheimer. Oba te terminy oznaczają jednak inną chorobę. Pojęcie demencja wywodzi się od łacińskiego słowa "dmentia" i oznacza "brak rozumu". Większość z nas uważa, że demencja starcza to po prostu utrata pamięci, nie mniej jednak pod tym pojęciem kryje się dużo więcej…

Jest to choroba, która powoduje zmiany w mózgu starszej osoby, co za tym idzie zmienia również sprawność umysłową. U osoby ciepiącej na demencją starczą można zauważyć utratę komórek nerwowych, to upośledza funkcje poznawcze chorego. Funkcje poznawcze odpowiedzialne są za prawidłowe postrzeganie otoczenia oraz funkcjonowanie w tym otoczeniu. Co więc dzieje się z osobą, u której te funkcje poznawcze nie działają prawidłowo?

demencja starcza seniora

Jakie są objawy demencji starczej seniora?

W tym miejscu dowiesz się jak objawia się demencja starcza, z jakimi chorobami może iść w parze oraz z jakimi rodzajami demencji możesz się spotkać pracując w charakterze opiekunki w Niemczech. Przede wszystkim u osoby cierpiącej na demencję starczą możesz zauważyć utratę pamięci. Jest to pierwszy sygnał, że dana osoba może cierpieć na tą właśnie chorobę. Bardzo często z demencją starczą wiążą się problemy z orientacją w czasie i przestrzeni. Senior nie pamięta jaki jest dzień, bądź też wielokrotnie pyta opiekuna o godzinę, w krótkich odstępach czasu. Częstym problem jest również to, że osoba cierpiąca na demencję starczą nie wie gdzie jest i co w danym miejscu robi i nie rozpoznaje swojego otoczenia.

W przypadku zaawansowanej demencji starczej, chory może nawet nie rozpoznawać swoich bliskich. U osoby chorej na demencję starczą należy również ocenić zdolność komunikacji, ponieważ osoby te bardzo często mają problem z mówieniem i komunikowaniem się. Jak już pisałam powyżej u chorego zachodzą zmiany w mózgu, a sam chory nie wie co się z nim dzieje, skutkiem tego jest odczuwanie lęku, bądź apatii. Nie powinnaś się dziwić, że chory przy pierwszym poznaniu wykazuje niechęć do Ciebie, bądź jest drażliwy. On po prostu się boi.

Czy zauważyłaś może już kiedyś, że osoby cierpiące na demencję starczą mogę być również agresywne?

Niestety demencji starczej często towarzyszy agresja podopiecznego. Senior nie rozpoznaje otaczającego świata, zapomina się, a do tego często jest traktowany jak małe dziecko, głównie przez członków rodziny. Budzi się w miejscu, którego nie zna, a dodatkowo widzi Ciebie – osobę, którą powinien znać, ponieważ opiekujesz się nim już od wielu dni, jednak nie przypomina sobie kim jesteś, ani dlaczego każesz mu wstać. Za tym idzie jego frustracja, która często zamienia się w agresje, którą kieruje na osoby ze swojego otoczenia. Demencja starcza to choroba występująca szczególnie często u osób starszych w krajach rozwiniętych, takich jak Niemcy, Szwajcaria, Anglia. Dlatego decydując się na pracę jako opiekunka seniorów powinnaś być świadoma jej objawów i zastanowić się czy dasz radę. Nie ukrywam, bo dużo czasu minęło zanim nauczyłam się właściwie opiekować seniorami cierpiącymi na demencję starczą. Szczególnie ważne jest dla mnie, aby podzielić się z Wami swoimi doświadczeniami, żebyście nie popełniły moich błędów. W kolejnym akapicie zwrócę uwagę na etapy rozwoju tego schorzenia.

Demencja demencji nie równa, czyli różne etapy rozwoju choroby

Moim zdaniem można wyróżnić kilka etapów. W mojej pracy jak opiekunka seniorów spotkałam się z wieloma stadiami zaawansowania tej choroby.

Myślę, że warto wspomnieć o demencji początkowej, której głównym objawem jest utrata pamięci. Chory nie pamięta czy już jadł, czy pytał Ciebie czy chcesz wypić kawę. Temu etapowi zazwyczaj nie towarzyszą inne objawy. Z czasem jednak objawy nasilają się, chory już nie tylko zapomina, ale także nie wie jaki jest dzień, gdzie jest, ani nie wie kim Ty jesteś. W takim momencie możemy mówić o demencji zaawansowanej. Temu rodzaju często towarzyszy tendencja do uciekania. Co to oznacza? Chory, które ma zaburzone funkcje poznawcze nie zdaje sobie sprawy z tego, że spacer o 2 w nocy może być niebezpieczny. On ma ochotę na spacer i wychodzi, a ponieważ nikogo o tym nie informuje nazywane jest to tendencją do uciekania. Mówiąc o rodzajach demencji starczej możemy również powiedzieć o demencji agresywnej. Jeżeli u chorego pojawia się agresja bądź pewna, że masz do czynienia z zaawansowaną demencją starczą. Chory jest tak sfrustrowany i drażliwy, że staje się również agresywny. Najczęściej jest to agresja fizyczna. Oznacza to, że gdy będziesz chciała choremu pomóc się ubrać, może być on agresywny fizycznie. Pamiętaj jednak, że on nie jest złośliwy w stosunku do Ciebie, on się boi. Jak zachowałabyś się budząc się rano, nie rozpoznajesz miejsca w jakim jesteś, nie wiesz jaki dzień jest, a dodatkowo do pokoju wchodzi całkowicie obca osoba i każe Ci coś zrobić? Czy nie byłabyś przerażona? Czy nie starałabyś się wtedy bronić? Należy pamiętać, że agresja u osoby ciepiącej na demencję starczą to mechanizm obronny.

Dlaczego u osób starszych cierpiących na demencję starczą pojawia się często apatia, lęki a nawet depresja?

Wszystko jest związane ze zmianami zachodzącymi w mózgu chorej osoby. Jak już wiecie z demencją starczą łączy się problem utraty pamięci, rozpoznawania osób, a także miejsca. Chory nie czuje się bezpieczny, nie wie co się z nim dzieje, a często nawet boi się tego. Z tym związane są właśnie następstwa tej choroby, takie jak lęki czy też depresja. Chory powinien być nieustanie zachęcany do wielu czynności, a nawet włączany do obowiązków życia codziennego. Osoby ciepiące na demencję tracą chęć życia, czują się niepotrzebne. Ja opiekując się takimi seniorami zawsze starałam się zachęcać ich do prostych czynności. Prosiłam o obranie ziemniaków do obiadu, pokrojenie marchewki, podlania kwiatów. Te proste czynności pozwolą im zająć myśli i sprawią, że podniesie się poczucie ich wartości.

Jakie cechy powinnam mieć, aby dać radę pracować z podopiecznym z demencją starczą?

demencja starcza seniora

Jeśli dotarłaś do tej części artykułu, to teraz chcę Ci przedstawić jakie moim zdaniem cechy osobowości powinna posiadać osoba decydująca się na pracę w charakterze opiekunki z podopiecznym ciepiącym na demencję starczą.

Pierwszą i najważniejszą cechą osobowości jakiej będzie z pewnością wymagał Twój pracodawca to cierpliwość. Praca z osobą cierpiącą na demencję starczą wymaga dużych pokładów cierpliwości. Może być tak, że chory będzie kilka razy dziennie pytać jaki jest dziś dzień, kim jesteś, co tutaj robisz. W takiej sytuacji zawsze spokojnie odpowiadałam mimo, że wiele razy czułam się już zmęczona. Jednak wszystkiego można się nauczyć i do wszystkiego przyzwyczaić, więc trzymam kciuki, że i Ty dasz radę. Twój podopieczny nie pamięta, że już o to pytał i nie rozumie, że Ciebie może to frustrować.

Kolejną ważną cechą jest wyrozumiałość. Aby pracować z osobą chorą na demencję starczą musisz być wyrozumiała. Zawsze starałam się zrozumieć chorego i to co się z nim dzieje. Choć muszę przyznać, że miałam wiele chwil słabości. Ważne jest by pamiętać, że jego zachowanie kierowane jest chorobą. Chory nie jest złośliwy, bo Cie nie lubi, on cierpi i nie jest w stanie nad sobą panować.

Każda opiekunka powinna się również cechować odpowiedzialnością. Praca ze wszystkimi osobami starszymi wymaga od nas odpowiedzialności, a tym bardziej jeśli dana osoba cierpi na chorobę psychiczną. Odpowiedzialność jest tutaj kluczowa. Wyjeżdżając do pracy jako opiekunka seniorów musisz zrozumieć, że będziesz odpowiedzialna za osobą, która się opiekujesz. Musisz dbać o to by chory był najedzony, by był wykąpany, by otrzymał wszystkie leki i żeby go zachęcać do codziennych czynności. W zawodzie opiekunki nie może u Ciebie zabraknąć również takich cech jak serdeczność i chęć pomocy innym. Osoba cierpiąca na demencję starczą wymaga traktowania z serdecznością i ciepłem. Jeśli będziesz serdeczna w stosunku do takiej osoby, podopieczny zacznie Ciebie akceptować i nie będzie się bał. Zawsze starałam się traktować podopiecznych, tak jak sama chciałabym być traktowana. Czasem, gdy to nie wystarczało myślałam o swojej babci, która też zmagała się z tą chorobą. Pamiętaj, że to zawsze będzie miało pozytywne oddziaływanie. Każdy na tym zyska. A i tak dla mnie zawsze najważniejsza była wdzięczność, czy to rodziny, czy samego podopiecznego.

W pracy z osobą cierpiącą na demencję starczą ważna jest również znajomość tej choroby. Musisz wiedzieć na czym ta choroba polega i jak z nią postępować. Jeśli zaczniesz postępować w nieodpowiedni sposób, może to wywołać u chorego niepożądane zachowanie np. wspomnianą agresję. Podam Ci przykład. Opiekujesz się mężczyzną, którego żona zmarła 2 lata temu. Ten mężczyzna każdego dnia powtarza Ci, że jego żona jutro wraca ze szpitala. Nigdy nie próbowałam wyprowadzać go z błędu. Mówić, że to nieprawda, ponieważ on poczuje się zagrożony, może oskarżyć Cię o kłamstwo. Ten mężczyzna zatrzymał się w czasie, kiedy jego żona była jeszcze w szpitalu. Takie zaprzeczanie może spowodować u niego agresję i to właśnie w stosunku do Ciebie. W takiej sytuacji zawsze spokojnie przyznawałam choremu rację i próbowałam zmienić temat. Jeśli w czasie pracy widziałam, że pewne tematy wywoływały negatywne zachowania u chorego, nie poruszałam ich po raz kolejny. Jeśli chory nie chciał wstać o 8 rano na śniadanie, pozwalałam mu poleżeć. Przecież nic się nie stanie, jeśli wstanie o 10, a Ty unikniesz jego złości i frustracji i będziesz miała wspaniały dzień.

Staraj się angażować seniora każdego dnia. Niezależnie od choroby, każdy z nas chce czuć się potrzebny. Oczywiście powinno się dawać choremu zadania na miarę jego możliwości, przykładem tutaj może być nakrycie do stołu, pozamiatanie w pokoju. Zawsze wybierałam te czynności, które podopieczny robił z przyjemnością. Wiem, że jesteś w pracy i potrzebujesz też czasu dla siebie, aby odpocząć, ale poświęć też trochę czasu również choremu. Zaplanuj wspólny spacer, zabawę grą planszową (nie zdajesz sobie sprawy jak wiele starszych osób je uwielbia), wspólne czytanie gazety czy też oglądanie telewizji. Nawet jeśli chory Ci tego nie pokazuje to wierz mi na słowo, on jest Ci za to wdzięczny, cieszy się, że nie jest sam.

Mam nadzieję, że spodobał Ci się ten wpis. Jeśli tak, to polub mój Fanpage na Facebooku @balticpflegePL 😊